ಶ್ರೀ ವೆಂಕಟೇಶ ಸ್ತವರಾಜ

ಶ್ರೀರಮಣ ಸರ್ವೇಶ ಸರ್ವಗ

ಸಾರಭೋಕ್ತ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸರ್ವದ-

ಪಾರಮಹಿಮೋದಾರ ಸದ್ಗುಣಪೂರ್ಣಗಂಭೀರ ।

ಸಾರಿದವರಘ ದೂರಗೈಸೀ

ಸೂರಿಜನರಿಗೆ ಸೌಖ್ಯನೀಡುವ

ಧೀರವೇಂಕಟರಮಣ ಕರುಣದಿ ಪೊರೆಯೊ ನೀ ಎನ್ನ ।। ೧ ।।

ಘನ್ನಮಹಿಮಾಪನ್ನ ಪಾಲಕ

ನಿನ್ನ ಹೊರತಿನ್ನನ್ಯ ದೇವರ

ಮನ್ನದಲಿ ನಾ ನೆನೆಸೆನೆಂದಿಗೂ ಬನ್ನ ಬಡಿಸದಿರೂ ।

ಎನ್ನ ಪಾಲಕ ನೀನೆ ಇರುತಿರೆ

ಇನ್ನು ಭವಭಯವೇಕೆ ಎನಗೆ

ಚನ್ನವೇಂಕಟರಮಣ ಕರುಣದಿ ಪೊರೆಯೊ ನೀ ಎನ್ನ ।। ೨ ।।

ಲಕುಮಿ ಬೊಮ್ಮ ಭವಾಮರೇಶರು

ಭಕುತಿಪೂರ್ವಕ ನಿನ್ನ ಭಜಿಸಿ

ಸಕಲಲೋಕಕೆ ನಾಥನೆನಿಪರೊ ಸರ್ವಕಾಲದಲಿ ।

ನಿಖಿಳಜೀವರ ಪೊರೆವ ದೇವನೆ

ಭಕುತಿ ನೀಯೆನಗೀಯದಿರಲು

ವ್ಯಕುತವಾಗ್ಯಪಕೀರ್ತಿ ಬಪ್ಪುದೊ ಶ್ರೀನಿಕೇತನನೆ ।। ೩ ।।

ಯಾಕೆ ಪುಟ್ಟದೊ ಕರುಣ ಎನ್ನೊಳು

ಸಾಕಲಾರೆಯ ನಿನ್ನ ಶರಣನ

ನೂಕಿಬಿಟ್ಟರೆ ನಿನಗೆ ಲೋಕದಿ ಖ್ಯಾತಿ ಬಪ್ಪುವುದೇ ।

ನೋಕನೀಯನೆ ನೀನೆ ಎನ್ನನು

ಜೋಕೆಯಿಂದಲಿ ಕಾಯೊ ಬಿಡದೆ

ಏಕದೇವನು ನೀನೆ ವೇಂಕಟ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೪ ।।

ಅಂಬುಜಾಂಬಕ ನಿನ್ನ ಪದಯುಗ

ನಂಬಿಕೊಂಡೀ ಪರಿಯಲಿರುತಿರೆ

ಡೊಂಬೆಗಾರನ ತೆರದಿ ನೀ ನಿರ್ಭಾಗ್ಯ ಸ್ಥಿತಿತೋರೆ ।

ಬಿಂಬಮೂರುತಿ ನಿನ್ನ ಕರಗತ

ಕಂಬುವರವೇ ಗತಿಯೋ ವಿಶ್ವ

ಕುಟುಂಬಿ ಎನ್ನನು ಸಲಹೊ ಸಂತತ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೫ ।।

ಸಾರಸಿರಿವೈಕುಂಠ ತ್ಯಜಿಸೀ

ಧಾರುಣೀಯೊಳು ಗೊಲ್ಲನಾಗಿ

ಚೋರಕರ್ಮವ ಮಾಡಿ ಬದುಕಿಹ ದಾರಿಗರಿಕಿಲ್ಲ ।

ಸಾರಿಪೇಳುವೆ ನಿನ್ನ ಗುಣಗಳ

ಪಾರವಾಗಿರುತಿಹವೊ ಜನರಿಗೆ

ಧೀರವೇಂಕಟರಮಣ ಕರುಣದಿ ಪೊರೆಯೊ ನೀ ಎನ್ನ ।। ೬ ।।

ನೀರ ಮುಳುಗೀ ಭಾರಪೊತ್ತೂ

ಧಾರುಣೀತಳವಗೆದು ಸಿಟ್ಟಿಲಿ

ಕ್ರೂರನುದರವ ಶೀಳಿ ಕರುಳಿನ ಮಾಲೆ ಧರಿಸಿದರೂ ।

ಪೋರ ವಿಪ್ರ ಕುಠಾರಿ ವನವನ

ಜಾರಿ ಕೋಪ ದಿಗಂಬರಾಶ್ವವ

ಏರಿ ಪೋದರು ಬಿಡೆನೊ ವೇಂಕಟಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೭ ।।

ಲಕ್ಷ್ಮಿನಾಯಕ ಸಾರ್ವಭೌಮನೆ

ಪಕ್ಷಿವಾಹನ ಪರಮಪುರುಷನೆ

ಮೋಕ್ಷದಾಯಕ ಪ್ರಾಣಜನಕನೆ ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪಕನೆ ।

ಅಕ್ಷಯಾಂಬರವಿತ್ತು ವಿಜಯನ

ಪಕ್ಷಪಾತವ ಮಾಡಿ ಕುರುಗಳ

ಲಕ್ಷ್ಯಮಾಡದೆ ಕೊಂದೆಯೋ ಶ್ರೀಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೮ ।।

ಹಿಂದೆ ನೀ ಪ್ರಹ್ಲಾದಗೋಸುಗ

ಎಂದು ನೋಡದ ರೂಪಧರಿಸಿ

ಬಂದು ದೈತ್ಯನ ಒಡಲ ಬಗೆದೂ ಪೊರೆದೆ ಬಾಲಕನ ।

ತಂದೆತಾಯ್ಗಳ ಬಿಟ್ಟು ವಿಪಿನದಿ

ನಿಂದು ತಪಿಸುವ ಪಂಚವತ್ಸರ

ಕಂದನಾ ಧ್ರುವಗೊಲಿದು ಪೊರೆದೆಯೋ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೯ ।।

ಮಡುವಿನೊಳಗಿಹ ಮಕರಿಕಾಲನು

ಪಿಡಿದು ಬಾಧಿಸೆ ಕರಿಯು ತ್ರಿಜಗ

ದ್ವಡೆಯ ಪಾಲಿಸೊ ಎನಲು ತಕ್ಷಣ ಬಂದು ಪಾಲಿಸಿದೆ ।

ಮಡದಿಮಾತನು ಕೇಳಿ ಬಲುಪರಿ

ಬಡವಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಧಾನ್ಯಕೊಡಲು

ಪೊಡವಿಗಸದಳ ಭಾಗ್ಯ ನೀಡಿದೆ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೦ ।।

ಪಿಂತುಮಾಡಿದ ಮಹಿಮೆಗಳ ನಾ

ನೆಂತು ವರ್ಣಿಸಲೇನುಫಲ ಶ್ರೀ

ಕಾಂತ ಎನ್ನನು ಪೊರೆಯೆ ಕೀರುತಿ ನಿನಗೆ ಫಲವೆನಗೆ ।

ಕಂತುಜನಕನೆ ಎನ್ನ ಮನಸಿನ

ಅಂತರಂಗದಿ ನೀನೆ ಸರ್ವದ

ನಿಂತು ಪ್ರೇರಣೆ ಮಾಳ್ಪೆ ಸರ್ವದ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೧ ।।

ಶ್ರೀನಿವಾಸನೆ ಭಕ್ತಪೋಷನೆ

ಜ್ಞಾನಿಕುಲಗಳಿಗಭಯದಾಯಕ

ದೀನಬಾಂಧವ ನೀನೆ ಎನಮನದರ್ಥ ಪೂರೈಸೋ ।

ಅನುಪಮೋಪಮಜ್ಞಾನ ಸಂಪದ

ವಿನಯಪೂರ್ವಕವಿತ್ತು ಪಾಲಿಸೊ

ಜನುಮಜನುಮಕೆ ಮರೆಯಬೇಡವೋ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೨ ।।

ಮದವು ಮತ್ಸರ ಲೋಭ ಮೋಹವು

ಒದಗಬಾರದು ಎನ್ನ ಮನದಲಿ

ಪದುಮನಾಭನೆ ಜ್ಞಾನ ಭಕ್ತಿ ವಿರಕ್ತಿ ನೀನಿತ್ತು ।

ಹೃದಯಮಧ್ಯದಿ ನಿನ್ನ ರೂಪವು

ವದನದಲಿ ತವ ನಾಮಮಂತ್ರವು

ಸದಯಪಾಲಿಸು ಬೇಡಿಕೊಂಬೆನು ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೩ ।।

ಅಂದನುಡಿ ಪುಸಿಯಾಗಬಾರದು

ಬಂದ ಭಾಗ್ಯವು ಪೋಗಬಾರದು

ಕುಂದು ಬಾರದೆ ನಿನ್ನ ಕರುಣವು ದಿನದಿ ವರ್ಧಿಸಲೀ ।

ನಿಂದೆ ಮಾಡುವ ಜನರ ಸಂಗವು

ಎಂದಿಗಾದರು ದೊರೆಯ ಬಾರದು

ಎಂದು ನಿನ್ನನು ಬೇಡಿಕೊಂಬೆನು ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೪ ।।

ಏನು ಬೇಡಲಿ ಎನ್ನ ದೇವನೆ

ಸಾನುರಾಗದಿ ಎನ್ನ ಪಾಲಿಸು

ನಾನಾವಿಧವಿಧ ಸೌಖ್ಯ ನೀಡು ಇಹಪರಂಗಳಲಿ ।

ಶ್ರೀನಿವಾಸನೆ ನಿನ್ನ ದಾಸಗೆ

ಏನುಕೊರೆತಿಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ನೋಡಲು

ನೀನೆ ನಿಂತೀವಿಧದಿ ಪೇಳಿಸು ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೫ ।।

ಆರುಮುನಿದವರೇನು ಮಾಳ್ಪರೊ

ಆರುವೊಲಿದವರೇನು ಮಾಳ್ಪರೊ

ಆರು ನೇಹಿಗರಾರು ದ್ವೇಷಿಗಳಾರುದಾಶಿನರು ।

ಕ್ರೂರ ಜೀವರ ಹಣಿದು ಸಾತ್ವಿಕ

ಧೀರ ಜೀವರ ಪೊರೆದು ನಿನ್ನಲಿ

ಸಾರ ಭಕುತಿಯನಿತ್ತುಪಾಲಿಸೋ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೬ ।।

ನಿನ್ನ ಸೇವೆಯನಿತ್ತು ಎನಗೇ

ನಿನ್ನ ಪದಯುಗ ಭಕ್ತಿ ನೀಡಿ

ನಿನ್ನ ಗುಣಗಳ ಸ್ತವನ ಮಾಡುವ ಜ್ಞಾನ ನೀನಿತ್ತು ।

ಎನ್ನ ಮನದಲಿ ನೀನೆ ನಿಂತು

ಘನ್ನ ಕಾರ್ಯವ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿಸು

ಧನ್ಯನೆಂದೆನಿಸೆನ್ನ ಲೋಕದಿ ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೭ ।।

ಜಯ ಜಯತು ಶಠ ಕೂರ್ಮ ರೂಪನೆ

ಜಯ ಜಯತು ಕಿಟಿ ಸಿಂಹ ವಾಮನ

ಜಯ ಜಯತು ಭೃಗುರಾಮ ರಘುಕುಲಸೋಮ ಶ್ರೀರಾಮ ।

ಜಯ ಜಯತು ಶಿರಿ ಯದುವರೇಣ್ಯನೆ

ಜಯ ಜಯತು ಜನಮೋಹ ಬುದ್ಧನೆ

ಜಯ ಜಯತು ಕಲಿಕಲ್ಮಷಘ್ನನೆ ಕಲ್ಕಿನಾಮಕನೆ ।। ೧೮ ।।

ಕರುಣ ಸಾಗರ ನೀನೆ ನಿಜಪದ

ಶರಣವತ್ಸಲ ನೀನೆ ಶಾಶ್ವತ

ಶರಣಜನ ಮಂದಾರ ಕಮಲಾಕಾಂತ ಜಯವಂತ ।

ನಿರುತ ನಿನ್ನನು ನುತಿಸಿ ಪಾಡುವೆ

ವರದ ಗುರುಜಗನ್ನಾಥವಿಠ್ಠಲ

ಪರಮ ಪ್ರೇಮದಿ ಪೊರೆಯೊ ಎನ್ನನು ಶೇಷಗಿರಿವಾಸ ।। ೧೯ ।।

---